سلام !

حال همه ی ما خوب است !

ملالی نیست جز گم شدن گاه به گاه خیالی دور که مردم به آن شادمانی بی سبب می گویند . با این همه عمری اگر باقی بود طوری از کنار زندگی می گذرم که نه زانوی آهوی بی جفت بلرزد و نه این دل نا ماندگار بی درمان .

تا یادم نرفته است بگویم : حوالی خواب های ما سال پر بارانی بود .

می دانم همیشه هوای آن جا پر از هوای تازه ی باز نیامدن است ، اما تو لااقل ، حتی هر وحله ، گاهی ، هرازگاهی ، ببین انعکاس تبسم رویا ، شبیه شمایل شقایق نیست ؟

راستی خبرت بدهم ، خواب دیده ام خانه ای خریده ام ، بی پرده ، بی پنجره ، بی در ، بی دیوار .

هی بخند !

بی پرده بگویمت ، چیزی نمانده است ، چهل ساله خواهم شد .

فردا را به فال نیک خواهم گرفت.

دارد همین لحظه یک فوج کبوتر سفید از فراز کوچه ی ما می گذرد ؛ باد بوی نام های کسان من می دهد.

یادت می آید رفته بودی خبر از آرامش آسمان بیاوری ؟

دریا جان !

نامه ام باید کوتاه باشد ،

ساده باشد ،

بی حرفی از ابهام و آینه .

از نو برایت می نویسم :

حال همه ی ما خوب است ،

اما تو باور مکن !

خوانده شده توسط خسرو شکیبایی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: